صنعت مد و فشن سرگرم‌کننده، جذاب و پراهمیت است و همه‌ی ما روی این موضوع توافق داریم. خرید یک لباس و پوشیدن آیتم‌های پوشیدنی می‌تواند ذهنیت و حال روزانه‌ی ما را به خوبی به اطرافیانمان نشان بدهد و یکی از اصلی‌ترین نیازهای انسان را برآورده کند. با این حال، باید توجه داشته باشید که حتی این صنعت هم نوعی تجارت به حساب می‌آید و می‌تواند مشکلات زیادی را برای محیط و زندگی ما به وجود بیاورد؛ فست فشن یکی از همان مشکلات است.
شاید برایتان جالب باشد که بدانید در سال ۲۰۲۳ ارزش جهانی این صنعت ۱.۷ تریلیون دلار برآورد شده است و بیش از ۳۰۰ میلیون نفر در سراسر جهان مشغول به کار در این حوزه هستند. از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۴ تولید پوشاک در سطح جهان دو برابر شده و سرانه‌ی خرید لباس تا ۶۰ درصد افزایش پیدا کرده است. این موضوع تا حد زیادی با رشد باورنکردنی فست فشن ارتباط دارد.
در این مطلب از مجله اینترنتی فانیلی، به سراغ بررسی فست فشن و معرفی برندهای مربوط به آن می‌پردازیم. با ما همراه باشید.
فست فشن چیست؟
فست فشن (Fast Fashion) به معنای تولید انبوه لباس‌های ارزان و مد روزی است که ایده‌ی اصلی آن‌ها از مجموعه‌های برندهای باکیفیت و گران قیمت و پوشش افراد معروف گرفته می‌شود. برند های فست فشن پس از ترند شدن یک آیتم پوشیدنی، با سرعت سرسام‌آوری شروع به تولید آن می‌کنند تا به تقاضای مصرف‌کنندگان پاسخ دهند؛ اما مشکل اصلی این آیتم‌ها این است که پس از گذشت زمان و تنها با چند بار پوشیده شدن محبوبیت خود را از دست می‌دهند. برای مثال شما با خرید شلوار مردانه از برند زارا شاید استایل به روزی داشته باشید، اما این آیتم کاربردی و بدون زمان نیست و کمی بعد باید به دنبال یک گزینه‌ی جایگزین برای آن باشید.
این طرز فکر که اگر می‌خواهید طبق مد روز پیش بروید باید همواره به جدیدترین لباس‌ها و اکسسوری‌ها دسترسی داشته باشید و از تکرار یک تیپ و استایل خودداری کنید، باعث جا افتادن استفاده از برندهای فست فشن می‌شود. خرید و مصرف بیش از اندازه‌ی این نوع لباس‌ها باعث افزایش چشمگیر زباله‌های نساجی، گرمایش زمین و آلودگی منابع طبیعی می‌شود؛ اما نقض حقوق بشر موضوع مهم‌تری است که با وجود آن باید معضل فست فشن را بیشتر جدی بگیریم.
تاریخچه‌ی فست فشن
بسیاری از افراد، از مفهوم فست فشن به عنوان یک موضوع نسبتا جدید یاد می‌کنند که مادر آن برندهایی مانند زارا و شین هستند. اما در واقع «فست فشن» اصطلاحی است که برای یک سیستم تولید دائما در حال تکامل نسبت داده می‌شود و از قرن نوزدهم میلادی شتاب بیشتری پیدا کرده است.
قبل از قرن نوزدهم، بیشتر مردم به منظور تهیه‌ی پشم برای نخ ریسی و بافتن پارچه به پرورش گوسفند متکی بودند. اما چرخه‌ی مد در طول وقوع انقلاب صنعتی سرعت بیشتری گرفت؛ چرا که ماشین‌های نساجی جدید به کارخانه‌داران اجازه می‌دانند که لباس‌هایشان را در تعداد بیشتر و اندازه‌های مختلف تولید کنند. اختراع اولین چرخ خیاطی و ثبت آن برای اولین بار در سال ۱۸۴۶، به کاهش بسیار سریع قیمت لباس و افزایش مقیاس تولید آن کمک زیادی کرد.
دیگر در خارج از خانه‌های مد، مکان‌های زیادی مشغول تولید لباس برای زنان طبقه‌ی متوسط بودند؛ اما با این حال زنان کم‌درآمد به جای خرید پیراهن زنانه همچنان برای خودشان لباس می‌دوختند تا هزینه‌هاشان را پایین نگه دارند. افرادی که در کارخانه‌های تولید لباس کار می‌کردند، شرایط کاری آنچنان خوبی نداشتند؛ البته بخشی از تولیدات با دستمزد بسیار پایین، به افرادی که نمی‌توانستند خارج از خانه‌ی خود کار کنند سپرده می‌شد.
در اوایل شروع قرن بیستم، علیرغم افزایش تعداد کارخانه‌های تولید پوشاک و نوآوری‌های بی‌‌شمار این صنعت حجم زیادی از تولیدات لباس در خانه‌ها یا کارگاه‌های کوچک انجام می‌شد. محدودیت استفاده از پارچه و استایل‌های کاربردی که به واسطه‌ی وقوع جنگ جهانی دوم ضرورت یافته بودند باعث افزایش میزان تولید لباس‌های استاندارد شدند. با این حال باید بدانید که نوسازی و استفاده از فناوری‌های جدید قرار نیست همواره با نکات مثبت همراه باشد.
اگر شما هم به این موضوع فکر کرده‌اید که ترندهای دنیای فشن دقیقا از چه زمانی شروع به تغییر با سرعت بسیار زیاد کردند؛ جوابتان را همینجا پیدا خواهید کرد. جوانان دهه‌ی ۶۰ میلادی همان کسانی بودند که برای پشت سر گذاشتن سبک‌های پوشش قدیمی‌تر به خرید لباس‌های ارزان قیمت روی آوردند و باعث شتاب گرفتن ترندهای مد شدند.
به دنبال این اتفاق، برندهای لباس مجبور شدند تا برای پاسخ دادن به تقاضای این قشر از جامعه که مهم‌ترین مصرف‌کنندگان آن‌ها به شمار می‌‌آمدند، شروع به تولید لباس‌های مقرون به صرفه کنند. دقیقا در همین زمان بود که کارخانه‌های عظیم نساجی در سراسر جهان به وجود آمدند و شرکت‌های آمریکایی و اروپایی توانستند از راه سپردن سفارشات خود به آن‌ها میلیون‌ها دلار درآمد کسب کنند.
اما اولین برند فست فشن کدام است؟ پاسخ دادن به این سوال آنقدر که فکر می‌کنیم آسان نیست؛ زیرا بسیاری از شرکت‌هایی که امروزه در این صنعت فعالیت می‌کنند، از جمله زارا، تاپ‌شاپ (TopShop) و پریمارک (Primark)، در اواسط قرن بیستم از فروشگاه‌های کوچکتر در کشورهای اروپایی شروع به کار کردند و تازه در دهه‌ی ۹۰ میلادی توانستند وارد بازار آمریکا شوند.
برند اچ اند ام (H&M) که در سال ۱۹۴۷ در کشور سوئد افتتاح شد، اولین و بزرگ‌ترین خردهفروشی جهان به شمار می‌آید.
با وجود اینکه تمام برندها روی دشواری شروع فعالیت و رشد تدریجی‌شان تأکید می‌کنند، نمی‌توان به سادگی تعیین کرد که هر برند از کجا تأثیر پذیرفته است. پیشرفت چشمگیر این برندها هم‌گام با تمهیدات کاهش هزینه‌ی تولید صورت گرفته است. شرکت‌های محدودی حاضرند تا جزئیات انتقال جنجالی کارگاه‌های تولیدی‌شان به کارگاه‌های کار اجباری با دستمزد ناچیز در کشورهای دیگر را نقل کنند.
از نظر فنی برند اچ اند ام (H&M) که در سال ۱۹۴۷ در کشور سوئد افتتاح شد، اولین و بزرگ‌ترین خردهفروشی جهان به شمار می‌آید. این برند فست فشن در دهه‌ی ۲۰۰۰ شهرهای بسیاری از کشورهای اروپایی و آمریکا را فتح کرد و مشتریان زیادی به دست آورد.
پس از اچ اند ام، برندهای دیگری چون زارا در اسپانیا و فورارور ۲۱ (Forever 21) در آمریکا با تکیه بر اصل «تبدیل سرعت به نیروی محرکه» شروع به تولید لباس‌های مد روز و محبوب در میان افراد جامعه کردند. هنگامی که زارا اولین فروشگاه خود را در نیویورک افتتاح کرد، نشریه‌ی نیویورک تایمز از اصطلاح فست فشن برای توصیف هدف اصلی این برند استفاده نمود.
در اواخر دهه‌ی ۹۰ و اوایل دهه‌ی ۲۰۰۰ میلادی، مصرف‌کنندگان به خرید لباس‌های مد روز ارزان قیمت روی آورده بودند و بیشتر افراد سعی می‌کردند تا با استفاده از آیتم‌های برندهای ارزان قیمت و لوکس استایل‌های ترکیبی جدیدی را برای خود خلق کنند. استقبال زنان تاثیرگذار جهان، مانند میشل اوباما، از خرده‌فروشی‌های زارا و اچ اند ام باعث افزایش محبوبیت این برندها شد. استقبال از لباس‌های دم‌دستی توسط این زنان تأثیرگذار تا همین چند دهه پیش دور از ذهن بود، اما در حال حاضر نمادی از دسترسی برابر همگان به مد محسوب می‌شود که به لطف تولید انبوه ممکن شده است و به افراد بیشتری این فرصت را می‌دهد که با استفاده از لباس‌هایشان و صرف نظر از طبقه‌ی اجتماعی و اقتصادی که به آن‌ها تعلق دارند خودشان را ابراز کنند.
چرخه‌ی به وجود آمدن فست فشن
پیش از هر چیزی، بهتر است به سراغ بررسی عمیق چرخه‌ی به وجود آمدن فست فشن برویم تا متوجه بشویم که کدام رفتار‌ها و عادت‌های ما به عنوان یک مصرف‌کننده روی این معضل بزرگ تاثیرات مثبتی می‌گذارند.
ترندهایی که با سرعت زیادی در حال تغییر هستند
مهم‌ترین و اصلی‌ترین دلیل به وجود آمدن فست فشن مصرف‌کنندگانی‌اند که طور بی‌وقفه در حال خرید لباس و دیگر آیتم‌های پوشیدنی هستند. برندهای فست فشن هم با تکیه بر همین موضوع به ارائه‌ی محصولات بسیار ارزان قیمت به مردم می‌پردازند و آن‌ها را وسوسه می‌کنند تا برای پیش رفتن با ترندهای روز خرید هیجانی انجام دهند. در زمان نگارش این مقاله، یکی از غول‌های فست فشن یعنی برند شین (Shein) بیش از بیست هزار محصول جدید در وبسایت خود دارد.
سال‌های سال است که برندهای دنیای فشن از قیمت پایین و ترندهای روز برای جذب مشتری‌های بیشتر استفاده می‌کنند. در گذشته این روند کاملا متفاوت بود؛ همه‌ی برندها از ماه‌ها و حتی سال‌ها قبل برای آماده کردن یک مجموعه‌ی جدید آماده می‌شدند و برنامه‌ریزی می‌کردند تا برای مثال بتوانند خرید کفش زنانه برای افراد جامعه ممکن کنند. به همین دلیل سرعت تغییرات بسیار آهسته بود و محصولات کمتری برای عرضه وجود داشتند.
برندهای فست فشن اغلب قشر جوان جامعه را که بیشتر در فضای مجازی فعال هستند، هدف قرار می‌دهند.
ظهور فست فشن با افراد تاثیرگذار در رسانه‌های اجتماعی و افراد مشهور ارتباط مستقیم دارد. برای مثال، یک سلبریتی یا اینفلوئنسر عکسی را یک لباس جدید در صفحه‌ی خود منتشر می‌کند و دنبال‌کنندگان او سریعا به فکر خرید آن لباس می‌افتند. برندهای فست فشن اغلب قشر جوان جامعه را که بیشتر در فضای مجازی فعال هستند، هدف قرار می‌دهند. آمارها نشان داده‌اند که جوانان ۱۸ تا ۲۴ ساله تا حدودی مسئول افزایش کالاهای پوشیدنی یکبار مصرف هستند.
سرعت تولید بالا
بالا رفتن سرعت تغییر ترندها به این معنا است که تولیدکنندگان باید در هنگام تولید محصولات خود عجله‌ی بیشتری به خرج بدهند. با این وجود، حجم کاری کارکنان کارخانه‌های این برندها بیش از اندازه‌ای خواهد بود که همه‌ی ما فکر می‌کنیم و شرایط کاری برای آن‌ها بسیار سخت، غیرقابل پیش‌بینی و ناامن می‌شود. استثمار کارگران در کشورهایی چون بنگلادش و ویتنام توسط برندهای فست فشن به قدری زیاد است که تنها با یک سرچ ساده در اینترنت هم می‌توانید به رسوایی‌های مربوط به آن‌ها دست پیدا کنید.
استفاده‌ی سریع
تخمین زده می‌شود که به طور متوسط، هر فرد لباس‌هایی که از برندهای فست فشن خریداری کرده است را تنها ۱۴ بار می‌پوشد. گزارشات نشان می‌دهند که از هر سه زن جوان، یک نفر لباسی را که فقط یک یا دو بار پوشیده است، قدیمی می‌داند. به طور کلی، لباس‌های مدرن و جدید برای ماندگاری داشتن تولید نشده‌اند؛ چرا که به دلیل تولید سریع کیفیت کالاها به خوبی بررسی نمی‌شود و صاحبان برندها برای پایین نگه داشتن هزینه‌های خود از پارچه‌های بی‌کیفیت، مصنوعی و ارزان استفاده می‌کنند. بسیاری از محصولات این برندها پس از چند بار پوشیده شدن سر از مکان‌های دفن زباله در می‌آورند.
مشکلات اصلی برندهای فست فشن
برندهای فست فشن باعث به وجود آمدن مشکلات بسیار زیادی برای محیط زیست، حیوانات و حتی انسان‌ها می‌شوند که در زیر به چند مورد از آن‌ها اشاره می‌کنیم.
فست فشن و آلودگی آب‌ها
اثرات زیست محیطی فست فشن شامل کاهش منابع تجدید ناپذیر، انتشار گازهای گلخانه‌ای و استفاده‌ی بی‌رویه‌ی آب و انرژی می‌شود. شاید برایتان جالب باشد که بدانید، صنعت مد و فشن بین تمام صنعت‌های دیگر رتبه‌ی دوم مصرف آب را در سرتاسر جهان از آن خود کرده است. برای مثال، به منظور تولید یک پیراهن نخی حدود ۷۰۰ گالن و برای تولید یک شلوار جین ۲۰۰۰ گالن آب مصرف می‌شود.
گزارشات نشان می‌دهند که، رنگرزی پارچهی مورد نیاز برندهای دنیای فشن به دومین دلیل آلودگی آب‌های کره‌ی زمین تبدیل شده است؛ چرا که آب آلوده شده در فرآیند رنگرزی اغلب به گودال‌ها، نهرها یا رودخانه ها ریخته می‌شود.
فست فشن و میکروپلاستیک‌ها
کارخانه‌های تولید لباس از الیاف مصنوعی مانند پلی‌استر، نایلون و اکریلیک استفاده می‌کنند که صدها سال طول می‌کشد تا در طبیعت تجزیه شوند. اتحادیه‌ی بین‌المللی حفاظت از طبیعت (IUCN) تخمین می‌زند که ۳۵ درصد از ریز پلاستیک‌های غیرقابل تجزیه‌ای که وارد اقیانوس‌ها می‌شوند متعلق به منسوجات مصنوعی هستند.
حتی تولید پارچهی چرم طبیعی هم به مقادیر زیادی از آب، سوخت‌های فسیلی و موادغذایی برای پرورش دام نیاز دارد. در واقع خوب است بدانید که دباغی پوست حیوانات برای تولید لباس یکی از دلایل آلودگی محیط زیست به شمار می‌آید؛ چرا که مواد شیمیایی استفاده شده در طی این فرآیند مانند فرمالدهید، رنگ‌ها و زغال سنگ می‌توانند باعث از بین رفتن طبیعت شوند.
فست فشن و آسیب دیدن حیوانات
حیوانات نیز تحت تأثیر فست فشن قرار می‌گیرند. رنگ‌های شیمیایی و میکرو الیاف آزاد شده در آب‌ها از طریق زنجیره‌ی غذایی وارد بدن جانوران خشکی‌زی و آبزیان می‌شوند و اثرات مخربی را برای آن‌ها بر جای می‌گذارند. همچنین محصولات به دست آورده شده از حیوانات مانند چرم، خز و حتی پشم زندگی بسیاری از گونه‌های جانوری را در خطر می‌اندازد.
به عنوان مثال، گزارشات زیادی وجود دارند که می‌گویند اغلب مواقع فروشندگان برندهای فست فشن خز واقعی را، از جمله خز گربه و سگ، به عنوان خز مصنوعی در اختیار خریداران ناآگاه قرار می‌دهند. وضعیت و شرایط کلی حیواناتی که در مزارع تولید خز نگه داشته می‌شوند آنقدر وحشتناک و نامناسب است که هزینه‌ی فروش خرید خز از این مکان ها بسیار کمتر از خز مصنوعی به حساب می‌آید.
تأثیرات اجتماعی فست فشن
تأثیرات اجتماعی برندهای فست فشن هم درست مانند مشکلات زیست محیطی آن‌ها مهم و پر اهمیت هستند. این برندها برای پایین نگه داشتن قیمت‌های خود باید هزینه‌هایشان را هم تا حد ممکن کاهش دهند. یکی از روش‌های آن‌ها برای انجام این کار، کاهش دستمزد کارگران مشغول به کار در حوزه‌ی تولید پوشاک است.
برندهای فست فشن سالیان سال است که در سرتاسر جهان به دنبال کشورهایی با استانداردهای شغلی پایین می‌گردند تا بتوانند کارگرانشان را به راحتی استثمار کنند. اگر کالایی بسیار ارزان باشد، به احتمال زیاد شخصی که آن را تولید کرده، دستمزد کمی گرفته است. شرایط کاری نامناسب و دستمزد پایین بدترین بخش‌های این ماجرا نیستند. گزارش‌ها نشان می‌دهند که، آزار و اذیت جنسی، کلامی و فیزیکی کارگران، به ویژه زنان، در کارخانه‌های برندهای فست فشن به وفور دیده می‌شود.
در سال ۲۰۱۳، ساختمان هشت طبقه‌ی کارخانه‌ای در کشور بنگلادش که به تولید پوشاک برای شرکت‌های مختلف مانند اچ اند ام می‌پرداخت، فروریخت و ۱۱۳۴ کارگر کشته و بیش از ۲۵۰۰ نفر زخمی شدند. عدم رعایت قوانین ایمنی و سلامت توسط مدیران و سرپرستان این کارخانه‌ها باعث گرفته شدن جان انسان‌های بی‌گناهی شد که حتی با کمترین دستمزدها هم به کار خود ادامه می‌دادند.
چگونه برندهای فست فشن را تشخیص بدهیم؟
حال که به خوبی با مفهوم فست فشن آشنا شده‌اید باید درباره‌ی نحوه‌ی تشخیص این دسته از برندها هم اطلاعات کسب کنید. نکات زیر به شما در انجام این کار کمک می‌کنند.
- قیمت پایین، یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های به ظاهر مثبت برندهای فست فشن به حساب می‌آید. شما تنها با یک نگاه کوتاه هم می‌توانید متوجه شوید که میان قیمت لباس‌های این برندها با برندهای دیگر تفاوت زیادی وجود دارد.
- اکثر برندهای فست فشن هر هفته مجموعه‌های جدیدی از لباس‌ها را وارد بازار می‌کنند. این لباس‌ها برای همه‌ی افراد با سلیقه‌های مختلف تولید می‌شوند و این یعنی شما هر استایلی که داشته باشید می‌توانید آیتم مورد نظرتان را در وبسایت‌های این برندها پیدا کنید.
- این دسته از برندها از تکنیک‌های بازاریابی برای تشویق مصرف‌کنندگان به خرید محصولاتشان استفاده می‌کنند. یکی از این تکنیک‌ها برچسب «موجودی محدود» است که شما با دیدن آن حس می‌کنید در صورت عدم خرید یک محصول شانس خود برای داشتن آن را از دست خواهید داد.
- برندهای فست فشن خیلی زودتر از آنچه که فکر کنید لباس‌ها و آیتم‌های ترندی را در فروشگاه‌های خود موجود می‌کنند تا خریداران خود را به مشتری‌های دائمی تبدیل نمایند.
- جنس لباس‌ها و آیتم‌های تولید شده توسط این برندها بسیار بی‌کیفیت است و پس از چند بار استفاده از محصولاتشان مجبور می‌شوید آن‌ها را دور بیاندازید.
- برندهای فست فشن در مورد تامین‌کنندگان خود و نحوه‌ی تولید محصولاتشان واضح و شفاف صحبت نمی‌کنند. آن‌ها هیچ اطلاعات خاصی در مورد آنچه که دقیقاً برای کاهش اثرات زیست محیطی خود انجام داده‌اند، ارائه نمی‌دهند. علاوه بر این، این شرکت‌ها سعی می‌کنند با دادن اطلاعات گمراه‌کننده و نادرست خودشان را اخلاق‌مدار و سطح بالا جلوه دهند.
معرفی لیست برندهای فست فشن
برندهای بسیار زیادی هستند که طبق معیار‌های گفته شده، می‌توانیم از اصطلاح فست فشن برای آن‌ها استفاده کنیم؛ اما موارد زیر بزرگ‌ترین و محبوب‌ترین برندهای فست فشن در سطح جهان به شمار می‌آیند.
- شین (Shein): برند چینی شین که به لطف افراد تاثیرگذار رسانه‌های اجتماعی به سرعت در میان مردم محبوب شد، روزانه ۵۰۰ محصول جدید بسیار ارزان قیمت را به وبسایت خود اضافه می‌کند. برند شین با انجام این کار به تقویت فرهنگ مصرف‌گرایی و دنبال کردن ترندهای روز کمک می‌کند. گزارش‌های مربوط به شرایط کاری بسیار سخت و نامناسب در کارخانه‌های برند شین به طرز غیرقابل باوری زیاد هستند و فعالان اجتماعی بارها و بارها درباره‌ی این موضوع و تبعات آن صحبت کرده‌اند
- زارا (Zara): برند اسپانیایی زارا در عین حال که از بسته‌بندی‌های بازیافتی استفاده می‌کند و یک برنامه‌ی بازیافت پارچهی به ظاهر مناسب دارد، اما درباره‌ی منابعی که برای تولید لباس‌هایش از آن‌ها استفاده می‌کند شفاف نیست. این برند همچنین، دستمزد کارگران خود را به درستی پرداخت نمی‌کند و سرانه‌ی گازهای گلخانه‌ای منتشر شده توسط کارخانه‌های متعلق به زارا بسیار بیشتر از حد انتظار است.
- اچ اند ام (H&M): برند سوئدی اچ اند ام یکی از آن برندهای فست فشنی است که باید خیلی جدی از خرید محصولاتش اجتناب کنید. این برند در چند سال گذشته در پرداخت دستمزد منصفانه به کارگران خود عملکرد ناموفقی داشته است. هر ساله، بسیاری از کارگران زن کارخانه‌های برند اچ اند ام مورد آزار جسمی و جنسی قرار می گیرند. مدیران این برند برای متوقف کردن این آزار و اذیت‌ها و ایجاد تغییر در شرایط غیرانسانی کار در کارخانه‌هایشان هیچ اقدامی انجام نداده‌اند. با وجود اینکه اچ اند ام دارای یک برنامه‌ی بازیافت پارچهی هدفمند است، تنها ۳۵ درصد از لباس‌های تولید شده توسط این برند بازیافت می‌شوند.
- منگو (Mango): برند اسپانیایی منگو که در ۱۱۰ کشور جهان شعبه دارد، «حداقل دستمزد» قانونی را به کارگران خود می‌پردازد و در همین حال قیمت لباس‌های تولید شده‌اش را پایین نگه می‌دارد. این برند از فاش کردن میزان دقیق گازهای گلخانه‌ای که هر ساله منتشر می‌کند، سر باز می‌زند و در حال حاضر هیچ برنامه‌ای را برای کاهش آن معرفی نکرده است.
- استاردیواریوس (Stradivarius): برند اسپانیایی استاردیواریوس تمامی ویژگی‌های یک برند فست فشن را دارد. برای مثال، این برند با توجه به ترندهای روز محصولات جدید خودش را عرضه می‌کند و هیچ مجموعه‌ی اختصاصی ندارد. علاوه بر این، برند استاردیواریوس از پشم و چرم برای تولید محصولات خود استفاده می‌کند، اما هرگز درباره‌ی منابع خود و اقداماتی که برای تامین رفاه حیوانات انجام داده صحبت نکرده است.
برند نایکی در گذشته، بارها و بارها به دلیل استخدام کودکان، بهره‌کشی از کارگران خود، پرداخت حقوق کمتر از حداقل دستمزد و ایجاد شرایط کاری وحشتناک برای کارکنانش مورد انتقاد قرار گرفته است.
- نایکی (Nike): برند نایکی یکی از محبوب‌ترین و شناخته‌شده‌ترین برندهای ورزشی جهان است و بسیاری از افراد حتی نمی‌دانند که نایکی در واقع یک برند فست فشن به حساب می‌آید. این برند در گذشته، بارها و بارها به دلیل استخدام کودکان، بهره‌کشی از کارگران خود، پرداخت حقوق کمتر از حداقل دستمزد و ایجاد شرایط کاری وحشتناک برای کارکنانش مورد انتقاد قرار گرفته است. برند نایکی برای کاهش ردپای آلودگی‌های زیست محیطی خود تلاش‌های زیادی کرده است، اما با توجه به فعالیت‌های گذشته‌اش این تلاش‌ها همچنان کافی به نظر نمی‌رسند.
- گپ (Gap): برند گپ که در سال ۱۹۶۹ تاسیس شد، اکنون چهارمین خردهفروشی دنیای فشن است. طی سال‌های گذشته، این برند به همکاری با کارخانه‌هایی که از کودکان کار استفاده می‌کنند متهم شده است و به سختی می‌توان اطمینان پیدا کرد که برند گپ به این کار خود پایان داده است یا خیر. این برند به هدف خود در کاهش ۵۰ درصدی انتشار گازهای گلخانه‌ای دست نیافته است و علاوه بر این، درباره‌ی منابع خود به صورت شفاف صحبت نمی‌کند.
- ویکتوریا سیکرت (Victoria’s Secret): ویکتوریا سیکرت یکی از معروف‌ترین برندهای لباس زیر در آمریکا است که ادعا می‌کند برای حذف مواد شیمیایی خطرناک از زنجیره‌ی تولید محصولات خود تلاش زیادی کرده است؛ اما این ادعاها هیچوقت ثابت نشده‌اند. گزارشات زیادی وجود دارند که می‌گویند، این برند در کارخانه‌های خود از کودکان استفاده می‌کند. همچنین، بسیاری از مدل‌های برند ویکتوریا سیکرت از آزار و اذیت‌های جنسی مدیران ارشد خود پرده برداشته‌اند و حتی شکایت خود را به دادگاه‌های آمریکا برده‌اند.
- فوراِور ۲۱ (Forever 21): این برند آمریکایی به قیمت آسیب زدن به محیط زیست و استثمار کارگران خود لباس‌های به ظاهر قیمت مناسب را در اختیار مصرف‌کنندگان قرار می‌دهد. بازرسی از کارخانه‌های این برند نشان داده است که، کارگران آنجا حقوقی بسیار کمتر از حداقل دستمزد تعیین شده توسط وزارت کار دریافت می‌کنند. برند فوراِور ۲۱ همچنین از امضای توافقنامه‌ی کشور بنگلادش برای محافظت از کارگران پوشاک در محیط کار خودداری کرده است که همین می‌تواند یک دلیل کافی برای دوری از این برند باشد
