آل‌این‌وان‌ها یا کامپیوترهای بدون کیس، بین عامه چندان شناخته‌شده نیستند و غالبا هم جزو انتخاب‌های اول کاربران خانگی قرار نمی‌گیرند؛ اما مشتریان خاص خود را دارند؛ مثلا فروشگاه‌ها و ادارات جزو مشتریان پروپا قرص آل‌این‌وان‌ها به‌حساب می‌آیند. همین بازار هدف محدود، باعث می‌شود که مدل‌های محدودی در فروشگاه‌های حضوری و اینترنتی در دسترس باشند؛ در عوض، شرکت‌های سازنده یا به عبارت بهتر، اسمبل‌کننده‌ی آل‌این‌وان در کشور، بیشتر با مشتریان سازمانی سر و کار دارند.

همواره پیرامون دستگاه‌های الکترونیک تولید داخل و کیفیت ساختاری و عملکردی‌شان حواشی بسیاری شکل می‌گیرد؛ بنابراین باتوجه تنوع و تعدد فزاینده‌ی آل‌این‌وان‌های ایرانی، تصمیم گرفتیم تا از پنج برند پرفُروش بازار، مدل‌هایی را برای بررسی عمیق انتخاب کنیم؛ این مدل‌ها در محدوده‌ی قیمتی نزدیک به‌هم به‌فروش می‌رسند و مشخصات فنی یکسانی هم دارند.

دستگاه‌هایی که در مقاله‌ی پیش‌رو بررسی می‌کنیم، آل‌این‌وان‌های ۲۴ اینچی مسترتک، یونیوو، گرین، مایا و اینوورس هستند که همگی از پردازنده‌ی Core i3 نسل دوازده با ۸ گیگابایت رم DDR4 و ۵۱۲ گیگابایت SSD استفاده می‌کنند؛ اما همان‌طور که در ادامه هم مشاهده خواهید کرد، این محصولات باوجود شباهت‌های فنی، تفاوت‌های ساختاری و عملکردی زیادی با هم دارند. تا انتهای مقاله همراه زومیت باشید.

در مقاله‌ی پیش‌رو، آل‌این‌وان‌ها را با محوریت کیفیت ساخت، تنوع درگاه‌ها، نمایشگر و اسپیکر، وضعیت اسمبل، عملکرد سخت‌افزاری و سیستم خنک‌کننده مقایسه می‌کنیم.

بااینکه آل‌این‌وان‌ها نیاز به اسمبل شدن ندارند و همین مسئله باعث می‌شود شروع به‌کارشان واقعا کم دردسر باشد؛ اما در بسیاری از مدل‌ها، وصل کردن پایه به بدنه‌ی آل‌این‌وان به‌عهده‌ی خود کاربر است؛ البته شرکت‌های سازنده سعی می‌کنند کار اتصال پایه به بدنه، کمترین دردسر را برای کاربر به‌همراه داشته باشد.

در بین پنج آل‌این‌وانی که بررسی کردیم، خارج‌کردن اینوورس از جعبه کمی چالش‌برانگیز بود. در سوی دیگر، سر هم کردن پایه‌ی آل‌این‌وان گرین هم کمی برایمان دردسر درست کرد. از جعبه در آوردن و سر هم کردن سه آل‌این‌وان دیگر چالش خاصی پیش رویمان نگذاشت و نکته‌ای که بد نیست به آن اشاره کنم، بسته‌بندی شکیل و تروتمیز آل‌این‌وان مایابود.

در مورد آل‌این‌وان‌ها، طراحی شاید مهم‌ترین نکته‌ای نباشد که در وهله‌ی اول به آن توجه ‌می‌شود،؛ اما برای قرارگیری در محیط‌های اداری یا فروشگاهی، شکیل‌بودن ظاهر محصول و با کیفیت بودن متریال بدنه و البته استاندارد بودن طراحی، قطعا به نمای کلی محیط کار و آسانی کاربری کمک زیادی خواهد کرد.

با گذر از مشکلات کیفی محصولات، می‌توانیم بهتر در مورد طراحی محصولات نظر بدهیم. بااینکه هر پنج محصول از نُرم طراحی آل‌این‌وان‌ها پیروی می‌کنند؛ اما تفاوت‌های ظاهری قابل توجهی نیز دارند؛ مثلا یونیوو و مسترتک، زمخت‌تر هستند و ظرافت ظاهری کمتری دارند، ضمن اینکه متریال به‌کار رفته در ساخت آن‌ها نیز چندان باکیفیت به‌نظر نمی‌رسد. در سوی دیگر، آل‌این‌وان‌های اینوورس، گرین و مایا ظریف‌تر و جمع‌وجورتر هستند. از نظر کیفیت ساخت نیز، محصول مایا یک‌سر و گردن بالاتر از چهار دستگاه دیگر قرار می‌گیرد.

همان‌طور که در عکس‌ها هم می‌توانید مشاهده کنید، برخی از درگاه‌های اینوورس و گرین در قسمت جلوی دستگاه قرار دارند، انتخابی که می‌تواند همزمان هم مزیت و هم عیب به‌شمار بیاید؛ مزیت از این جهت که دسترسی به درگاه‌ها راحت‌تر است و عیب از این نظر که به‌خاطر محل قرارگیری و بیرون‌زدگی از بدنه، زیبایی دستگاه را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد.

تنوع و تعدد درگاه‌های آل‌این‌وان‌ها تفاوت چندانی با هم ندارد و تقریبا از یک رویه پیروی می‌کند؛ متأسفانه به‌جز صفحه‌ی مربوط به محصول مایا در وب‌سایت سازنده که اطلاعات دقیقی در مورد نوع و استاندارد درگاه‌ها در اختیار قرار می‌دهد، اطلاعات فنی موجود در وب‌سایت برندهای دیگر، چیز زیادی در این‌باره به ما نمی‌گوید و حتی در پاره‌ای موارد اطلاعات اشتباهی درباره‌ی تعداد درگاه‌ها دراختیارمان می‌گذارد؛ بنابراین باید تنها به دیده‌های خودمان در بخش درگاه‌ها بسنده کنیم.

• سه درگاه USB 2.0
• چهار درگاه USB 3.0

• دو درگاه USB 2.0
• چهار درگاه USB 3.0
• یک درگاه USB-C

• چهار درگاه USB 2.0
• یک درگاه USB 3.0
• دو درگاه USB-C

• دو درگاه USB 2.0
• سه درگاه USB 3.0
• دو درگاه USB-C

• دو درگاه USB 2.0
• دو درگاه USB 3.0
• یک درگاه USB 3.2 Gen 2
• یک درگاه USB 3.2 Gen 2 Type-C

بین پنج دستگاه مورد بررسی،‌ آل‌این‌وان مایا تنها دستگاهی است که از درگاه پُرسرعت USB 3.2 Gen 2 بهره می‌برد؛ بنابراین از نظر سرعت انتقال اطلاعات بر سایر دستگاه‌ها برتری دارد. گرین و اینوورس نیز با داشتن چهار درگاه USB 3.0، از نظر تعداد درگاه‌ها بر سایر دستگاه‌ها ارجحیت پیدا می‌کنند.

تمام آل‌این‌وان‌ها به درگاه خروجی HDMI مجهز شده‌اند؛ اما تنها مایا و اینوورس هستند که درگاه DisplayPort نیز در اختیار می‌گذارند؛ بااین‌حساب می‌توانید آن‌ها را به‌عنوان مانیتور و برای گرفتن خروجی تصویر از سایر دستگاه‌ها نیز استفاده کنید. ضمن اینکه آل‌این‌وان یونیوو دو درگاه HDMI در اختیار می‌گذارد که یکی از آن‌ها به‌عنوان درگاه خروجی تصویر، همین نقش را ایفا می‌کند.

تفاوت اصلی دیگر آل‌این‌وان‌ها در بخش چیپ وایرلس و پشتیبانی آن‌ها از اتصال وای‌فای باز می‌گردد. اینوورس از ماژول وایرلس Azurewave استفاده می‌کند که امکان پشتیبانی از وای‌فای ۵ با استانداردهای ۲٫۴ و ۵ گیگاهرتز را در کنار بلوتوث ۵ فراهم می‌کند.

چهار مدل دیگر از ماژول وایرلس اینتل برای اتصال بی‌سیم بهره‌مند هستند. آل‌این‌وان‌های مسترتک و یونیوو از وای‌فای ۵ پشتیبانی می‌کنند اما مسترتک امکان اتصال با بلوتوث ۴٫۲ و یونیوو با بلوتوث ۴ را در اختیار قرار می‌دهند.

آل‌این‌وان مایا پیشرفته‌ترین امکانات اتصال بی‌سیم را با پشتیبانی از وای‌فای در باند ۶ و ۵ و ۲٫۴ گیگاهرتز و بلوتوث ۵٫۳ در اختیار قرار می‌دهد. آل‌این‌وان گرین نیز از وای‌فای ۶ در باندهای ۵ و ۲٫۴ گیگاهرتز و همچنین بلوتوث ۵٫۲ پشتیبانی می‌کند.

نحوه‌ی قرارگیری بدنه‌ی آل‌این‌وان‌ها روی پایه را مناسب ارزیابی می‌کنیم، اما به‌صورت کلی مایا پایه‌ی قرص‌ومحکم‌تری دارد و مثلا در مقایسه با گرین که به نظر می‌رسد کمی روی پایه لق می‌زند، بهتر در جای خود قرار می‌گیرد.

بااینکه ماوس و کیبورد همراه آل‌این‌وان‌ها قرار نیست چیز عجیب و غریبی برای ارائه داشته باشند؛ اما مهم است که اندکی در مورد تجربه‌ی کاربری و کیفیت ساخت آن‌ها صحبت کنیم. تجربه‌ای که از کار کردن با آل‌این‌وان‌های داخلی داشته‌ایم نشان می‌دهند که شرکت‌های سازنده توجه چندانی به ریزه‌کاری‌های مهم ندارند؛ مثلا روی کیبورد آل‌این‌وان‌های گرین و اینوورس لوگوی ویندوز ویستا به‌چشم می‌خورد.

به‌جز آل‌این‌وان یونیوو که با ماوس و کیبورد سیمی به دست کاربر می‌رسد، چهار محصول دیگر ماوس و کیبورد بی‌سیم به‌همراه دارند. کلیدهای کیبورد اینوورس، گرین و مایا به‌صورت جزیره‌ای هستند و فاصله‌ی مناسب بین کلیدها باعث می‌شود که تایپ و کار کردن روزمره با آن‌ها خوشایند باشد.

ماوس همراه آل‌این‌وان‌ها نیز مثل کیبوردها، برای پیشبرد کارهای روزمره کاملا کافی هستند. بد نیست اشاره کنم که ماوس مایا و گرین علاوه‌بر دکمه‌های معمول، به دکمه‌هایی در بخش کنار نیز مجهز شده‌اند؛ ضمن اینکه ماوس گرین دکمه‌ی تغییر دقت عملکرد یا DPI هم روی بدنه‌اش دارد.

تمام آل‌این‌وان‌های مورد بررسی، به پنل ۲۴ اینچی مجهز هستند و نمایشگرشان وضوح FHD را با نرخ نوسازی ۶۰ هرتز در اختیار قرار می‌دهد. خوشبختانه وضوح FHD برای نمایشگری با ابعاد ۲۴ اینچ، تراکم پیکسلی مناسبی ارائه می‌دهد و به نمایش محتوای شارپی می‌انجامد. تنها آل‌این‌وان گرین از پنل VA‌ استفاده می‌کند و چهار دستگاه دیگر با پنل IPS همراه شده‌اند. فراموش نکنید که پنل‌های IPS زاویه‌ی دید وسیع‌تری به کاربر ارائه می‌کنند و از این نظر بر پنل‌های VA برتری دارند.

باوجود اینکه شاید کمینه‌ی روشنایی برای کاربران آل‌این‌وان‌ها موضوعیت چندانی نداشته باشد؛ اما نمی‌توان انکار کرد که بسیار مهم است که بتوانید در نور کم بدون اینکه چشمانتان اذیت شود، با آن کار کنید. بهترین عملکرد را در این بخش، آل‌این‌وان یونیوو با ۱۴ نیت روشنایی دارد. سایر دستگاه‌ها عملکرد چندان دلچسبی ندارند و نمی‌توان در محیط‌هایی با نور کم، انتظار چندانی از آن‌ها داشت.

نمایشگر تمام آل‌این‌وان‌ها از نظر دقت رنگی نیز قابل قبول ظاهر می‌شوند؛ اما اختلاف عملکرد اندکی هم با یکدیگر دارند. گرین بین پنج محصول، تنها آل‌این‌وانی است که ۱۰۰ درصد فضای رنگی sRGB را پوشش می‌دهد؛ اما رنگ‌های مایا از همه دقیق‌تر و به حالت خنثی نزدیک‌تر هستند. رنگ تولیدشده در بقیه‌ی آل‌این‌وان‌ها تمایل زیادی به سردی دارد و مقادیر رنگ آبی تولیدشده در آن‌ها، بدون در اختیار داشتن ابزار اندازه‌گیری و با چشم هم کاملا قابل تشخیص است.

در سوی دیگر میدان، از بین پنج مدل آل‌این‌وان، دستگاه گرین فاقد وب‌کم است و از بین چهار مدل دیگر هم تنها آل‌این‌وان مایا در کنار وب‌کم از سیستم تشخیص چهره‌ی ویندوز هِلو برای احراز هویت استفاده می‌کند. تجربه‌ی ما از عملکرد وب‌‌کم‌ها هم نشان از برتری کیفیت تصویر وب‌کم مایا دارد.

در مقاله‌ی پیش‌رو، با رویکرد مقایسه‌ای به‌سراغ بررسی آل‌این‌وان‌ها رفته‌ایم؛ بنابراین خالی از لطف نیست اگر به‌جز ذکر مشخصات فنی و صحبت در مورد عملکرد، دستگاه‌ها را کالبدشکافی کنیم و با چیدمان سخت‌افزار آن‌ها هم آشنا شویم.

در روند موشکافی آل‌این‌وان‌ها، باز کردن اینوورس از سایر دستگاه‌ها دردسر بیشتری برایمان درست کرد و مجبور شدیم وقت زیادی برای باز کردن پنل پشتی دستگاه و دسترسی به اجزای داخلی آن صرف کنیم. آل‌این‌وان‌های مایا و یونیوو به‌راحت‌ترین شکل ممکن امکان دسترسی به سخت‌افزار داخلی دستگاه را در اختیارمان قرار دادند و برای باز کردن دستگاه یونیوو، حتی مجبور به استفاده از پیچ‌گوشتی نشدیم و توانستیم به‌راحتی و بااستفاده از دست غیر مسلح (!)، پیچ‌های پنل پشتی را باز کنیم.

مسترتک با یک ورق فلزیروی مادربرد را پوشانده؛ اما مثل آل‌این‌وان‌های یونیوو، اینوورس و گرین، خود بُرد همچنان روی پلاستیک بدنه سوار شده و عملا محافظ خاصی برای آن درنظر گرفته نشده است.

در بررسی عمیق‌تر بُرد دستگاه‌ها هم متوجه شدیم که صرفا آل‌این‌وان مایا از ماژول سخت‌افزاری TPM 2.0 بهره می‌برد؛ این ماژول برای ذخیره‌ی اطلاعات حساس همانند اثرانگشت و اعتبارسنجی سلامت سخت‌افزار و نرم‌افزار دستگاه به‌کار می‌رود.

به‌جز موضوع محافظت مناسب از مادربرد، آل‌این‌وان مایا از نظر مدیریت کابل‌ها نیز نسبت به سایرین بهتر ظاهر می‌شود و کابل‌کشی‌های آن با نظم و ترتیب بیشتری انجام شده است. در آل‌این‌وان‌های دیگر کابل‌ها بدون نظم خاصی از میان قطعات رد شده‌اند و در خیلی از بخش‌ها با هم تلاقی می‌کنند. شاید سازندگان باید توجه بیشتری به این موضوع داشته باشند که مدیریت درست کابل‌ها در بخش سخت‌افزار هم یکی دیگر از پارامترهای افزایش طول عمر قطعات به‌حساب می‌آید.

در بخش سیستم خنک‌کننده، آل‌این‌وان‌های مایا، گرین، مسترتک و اینوورس از سیستم تقریبا مشابهی استفاده می‌کنند؛ سه لوله‌ی حرارتی، گرمای قطعات را می‌گیرند و به هیت‌سینک انتقال می‌دهند، هوای خنک نیز از طریق فن‌‌های سیستم کولینک وارد می‌شود تا با خنک‌سازی هیت‌سینک، هوای گرم را به‌سمت بیرون هدایت کند. ضمن اینکه تنها آل‌این‌وان مایا از یک پد حرارتی ضخیم برای خنک‌سازی تراشه‌ی SSD استفاده می‌کند و برای سایر دستگاه‌ها، چنین تمهیدی در نظر گرفته نشده است.

به‌جز مایا، چهار آل‌این‌وان دیگر از هیت‌سینک آلومینیومی در کنار لوله‌های حرارتی مسی استفاده می‌کنند؛ در حالی که سازندگان ترجیح داده‌اند برای آل‌این‌وان مایا، بلوک خنک‌سازی روی CPU را نیز به‌جنس مس درنظر بگیرند. از آنجایی که رسانایی حرارتی مس بالاتر از آلومینیوم است، انتظار داریم وضعیت خنک‌کنندگی مایا بهتر از بقیه‌ی محصولات باشد، موضوعی که در بخش عملکرد در مورد آن به تفصیل صحبت خواهیم کرد.

پیش‌ازشروع صحبت در مورد عملکرد سخت‌افزار آل‌این‌وان‌ها، بد نیست مروری بر مشخصات فنی آل‌این‌وان‌ها داشته باشیم. تمامی آل‌این‌وان‌ها از پردازنده‌ی چهارهسته‌ای Core i3-12100 با توان پایه‌ی ۶۰ وات استفاده می‌کنند. مادربرد آل‌این‌وان مایا از برند MSI است؛ اما چهار آل‌این‌وان دیگر از مادربرد ایسوس استفاده می‌کنند. تمام آل‌این‌وان‌ها نیز به چیپست H610 اینتل مجهز هستند.

تمام آل‌این‌وان‌ها امکان ارتقای پردازنده به نسل ۱۳ و ۱۴ اینتل را هم در اختیار قرار می‌دهند؛ اما باید حتما پیش‌از ارتقا به پتانسیل سیستم خنک‌کننده و مقدار توان (ماژول توان) سیستم نیز توجه کنید. به‌جز آل‌این‌وان گرین که به آداپتور ۱۵۰ واتی مجهز است، سایر آل‌این‌وان‌ها از آداپتور ۱۲۰ واتی برای تأمین توان مورد نیاز سیستم‌هایشان استفاده می‌کنند.

به‌جز آل‌این‌وان یونیوو و مسترتک که ۲۵۶ گیگابایت فضای ذخیره‌سازی از نوع SSD را در اختیار قرار می‌دهد، سه دستگاه دیگر به ۵۱۲ گیگابایت SSD مجهز شده‌اند. آل‌این‌وان‌های گرین، یونیوو و اینوورس از اس‌اس‌دی لکسار NM620 استفاده می‌کنند، مایا با SSD کیوکسیا (توشیبای سابق) و مسترتک هم با SSD برند TeamGroup به‌دست کاربران می‌رسند.

حال که با مشخصات فنی آل‌این‌وان‌ها آشنا شدیم، نوبت به بررسی وضعیت عملکردی آن‌ها در تست‌های متداول می‌رسد. با تست‌های فضای ذخیره‌سازی یا همان SSD سیستم‌ها شروع می‌کنیم.

همان‌طور که داده‌های جدول زیر هم نشان می‌دهند، آل‌این‌وان‌های گرین، اینوورس و یونیوو با اتکا به اس‌اس‌دی لکسار پرسرعت‌ترین عملکرد را در خواندن و نوشتن ترتیبی ارائه می‌کنند. در سوی دیگر، مایا و مسترتک پایین‌ترین سرعت عملکرد SSD را بین این پنج آل‌این‌وان دارند.

باوجود یکسان‌بودن پردازنده در هر پنج دستگاه، نمی‌توانیم انتظار عملکرد یکسان را از آن‌ها داشته باشیم؛ چرا که عملکرد سیستم خنک‌کننده تأثیر مستقیمی روی خروجی عملکردی دستگاه دارد و با توجه به تفاوت‌هایی که در بخش کالبدشکافی سخت‌افزاری به آن‌ها اشاره کردیم، منطقی است که تفاوت‌هایی در عملکرد دستگاه‌ها هم ببینیم.

به‌صورت کلی و با در نظر داشتن توان پردازشی i3-12100، پردازنده‌ی اینتل می‌تواند از پس کلیه‌ی کارهای اداری و روزمره بربیاید. در صورتی که بخواهید سطح توقعاتتان را کمی ارتقا دهید و انتظار انجام کارهای ویرایش عکس و برنامه‌نویسی را از این پردازنده داشته باشید، باید به ارتقای رم سیستم هم توجه کنید.

در تست CineBench R24 که تست توان پردازشی CPU در رندرینگ را می‌سنجد و در این راه تمام بخش‌های پردازنده را تحت فشار قرار می‌دهد، آل‌این‌وان گرین با اختلاف ۱۰ تا ۱۵ درصدی، بالاتر از مایا و اینوورس قرار می‌گیرد. آل‌این‌وان‌های یونیوو و مسترتک ضعیف‌ترین عملکرد را در هردو تست GeekBench و CineBench از خود نشان می‌دهند.

همان‌طور که پیش‌تر اشاره کردیم، باوجود اسمبل سخت‌افزاری متفاوت دستگاه‌ها و تفاوتی که در سیستم خنک‌کننده‌ی آن‌ها وجود دارد، تفاوت در خروجی عملکرد آن‌ها کاملا منطقی است. برای اینکه به تأثیر تفاوت‌ها در خروجی عملکرد پی ببریم، به تست استرس در نرم‌افزار CineBench R24 رجوع می‌کنیم. در این آزمون، هر چهار هسته‌ی پردازنده به مدت ۳۰ دقیقه درگیر بار پردازشی سنگین می‌شوند. به‌عبارتی، نهایت قدرت عملکرد پردازنده با بیشترین توان مصرفی را در این آزمون خواهیم داشت.

باوجود عملکرد پایدار، پردازنده‌های مسترتک و یونیوو با پایین‌ترین فرکانس و حدودا با ۳٫۳ گیگاهرتز کار می‌کنند. در سوی دیگر، اینوورس با فرکانس حدودا ۳٫۹ گیگاهرتز و گرین هم با فرکانس حدودا ۴ گیگاهرتز در این آزمون، سریع‌ترین آل‌این‌وان‌ها لقب می‌گیرند. مایا نیز حد وسط را نگه می‌دارد و با فرکانس حدودی ۳٫۶ گیگاهرتز آزمون را پشت سر می‌گذارد.

نمودار توان پردازنده نشان می‌دهد که پردازنده‌های اینوورس و گرین با ۶۰ وات، بیشترین توان را بین پنج دستگاه مصرف کردند. مایا در این آزمون ۴۰ وات و مسترتک و یونیوو نیز به‌ترتیب حدود ۳۸ و ۳۵ وات توان مصرف کردند.

با توجه به اینکه پردازنده آل‌این‌وان‌های مسترتک و یونیوو با فرکانس کمتری نسبت به سایر دستگاه‌ها کار می‌کنند، طبیعی است که دمای آن‌ها نیز پایین‌تر باشد. در تست استرس، پردازنده‌ی آل‌این‌وان گرین با دمایی در حدود ۹۵ درجه سانتی‌گراد، بیشترین دما را در مقایسه با سایر آل‌این‌وان‌ها تجربه می‌کند.

با در نظر داشتن توان مصرفی، می‌توانیم نسبت بهره‌وری پنج دستگاه را با هم مقایسه کنیم تا ببینیم کدام‌یک از آل‌این‌وان‌های مورد بحث، بیشترین عملکرد را به‌ازای توان مصرفی ارائه می‌کنند. اعداد درون جدول زیر را با در نظر داشتن عملکرد دستگاه در آزمون CineBench به‌دست آورده‌ایم.

اعداد به‌دست آمده در جدول بالا نشان می‌دهند که آل‌این‌وان مایا با ارائه‌ی بیشترین عملکرد در ازای توان مصرفی، بهترین بهره‌وری را بین پنج آل‌این‌وان ارائه می‌کند. مسترتک و یونیوو نیز از این نظر در جایگاه‌های بعدی قرار می‌گیرند.

در مقاله‌ی پیش‌رو، پنج آل‌این‌وان با مشخصات تقریبا مشابه از برندهای مایا، مسترتک، گرین، یونیوو و اینوورس را از نقطه‌نظرهای مختلف همچون کیفیت ساخت، کیفیت نمایشگر، وضعیت اسمبل سخت‌افزار، سیستم خنک‌کننده، سطح عملکرد و پایداری عملکرد با یکدیگر مقایسه و در مورد هرکدام به تفصیل صحبت کردیم.

خوشحال می‌شویم نظر شما را نیز در رابطه با این دستگاه‌ها بدانیم. فکر می‌کنید کدام‌یک از آل‌این‌وان‌ها از سایرین بهتر است؟ آیا تجربه‌ی کار با این دستگاه‌ها را داشته‌اید؟ حتما نظرتان را با ما و سایر کاربران به اشتراک بگذارید.