اگر قصد خرید لپ‌تاپ‌ دارید و محدودیتی در بودجه‌ی خود نمی‌بینید، قطعاً لپ‌تاپ‌های اپل گزینه‌ای مناسب و جذاب برای شما خواهند بود. بهترین لپ تاپ اپل چه ازنظر کیفیت اجرای اپلیکیشن‌ها و کارهای روزمره و چه ازنظر شارژدهی، عملکرد عالی از خود نشان می‌دهد. در نتیجه، لپ تاپ اپل برای کسانی مناسب‌اند که به‌دنبال خرید دستگاهی مطمئن هستند؛ اما داستان به اینجا ختم نمی‌شود.

پیش‌از اینکه به‌دنبال خرید یک مک‌بوک باشید، بهتر است کمی صبر کنید و به محدودیت‌های داشتن آن فکر کنید. برای برخی از کاربری‌ها، این محدودیت می‌تواند مانع بزرگی باشد؛ پس باید پیش‌از خرید، از آن‌ها آگاه باشید. در این مطلب، ۱۰ محدودیت بزرگ مک‌بوک‌ها را معرفی می‌کنیم که باید پیش‌از خرید از آن‌ها آگاه باشید.

شاید یکی از ضعف‌های بزرگ مک‌بوک‌های اپل، قیمت گران آن است. این موضوع می‌تواند لپ‌تاپ‌های اپل را برای کاربرانی با بودجه‌ی کم یا دانشجوها دور از دسترس کند.

درحال‌حاضر، ارزان‌ترین مک‌بوک اپل، مک‌بوک ایر M1 با قیمت حدود ۵۰ میلیون تومان (در زمان نگارش این مطلب) است. اگر دستگاهی قدرتمند‌تر بخواهید، مک‌بوک پرو M2 با قیمت حدود ۸۰ میلیون تومان در دسترس شما است.

با وجود قیمت گران مک‌بوک‌ها، لپ‌تاپ‌های مقرون‌به‌صرفه‌تری وجود دارند که می‌توانند نیاز شما را برطرف کنند. برای اینکه بتوانیم مؤثرتر از مک‌بوک‌ها استفاده کنیم، نیاز به تهیه انواع لوازم جانبی، مانند آداپتور و دانگل‌ها داریم که قیمت کمی ندارند.

یکی ا محدودیت‌های مهمی که کاربران مک‌بوک با آن مواجه هستند، سازگاری محدود macOS با اپلیکیشن‌های مختلف است. سیستم‌عامل macOS منحصر به سخت‌افزار اپل است. این یعنی کاربران در مقایسه با اکوسیستم باز ویندوز یا حتی لینوکس، به انتخاب گزینه‌های نرم‌افزاری کمتری محدود می‌شوند.

یکی از مسائل مهم، پشتیبانی‌نکردن از برنامه‌های قدیمی است. اپل تمایل دارد با به‌روزرسانی‌های سیستم‌عامل خود، با سرعت بیشتری پیشرفت کند که موجب ناسازگاری نرم‌افزارهای قدیمی‌تر با جدیدترین نسخه‌های macOS می‌شود. این موضوع می‌تواند برای کاربرانی ناامیدکننده باشد که برای کار یا استفاده شخصی به اپلیکیشن‌های قدیمی‌تر متکی هستند.

توسعه‌ی نرم‌افزار در macOS می‌تواند به‌دلیل پشتیبانی محدود از برخی زبان‌های برنامه‌نویسی و محیط‌های توسعه دشوار باشد. در‌حالی‌که macOS ابزارهای عالی برای توسعه‌ی اپلیکیشن‌های iOS و macOS ارائه می‌دهد، توسعه‌دهندگانی که با پلتفرم‌ها یا زبان‌های دیگر برنامه‌نویسی کار می‌کنند، ممکن است انتخاب سیستم‌عاملی دیگر با پشتیبانی نرم‌افزاری گسترده‌تر را راحت‌تر بدانند.

پشتیبانی نرم‌افزاری می‌تواند برای اپلیکیشن‌های حرفه‌ای نیز نگران‌کننده باشد. بیشتر نرم‌افزارهای استاندارد حرفه‌ای در ویندوز در دسترس هستند. مشکل ناسازگاری می‌تواند هنگام کار با مشتریان یا همکارانی ایجاد شود که از پلتفرم‌های متفاوتی استفاده می‌کنند. این موضوع می‌تواند مشکلی بزرگ‌ برای متخصصاتی باشد که به نرم‌افزارهای خارج از دسترس در macOS متکی هستند.

درحالی‌که پشتیبانی نرم‌افزاری یکی از ضعف‌های بزرگ‌ macOS به حساب می‌آید، اوضاع برای گیمرها و بازی‌های آن‌ها وخیم‌تر است. با اینکه اپل برای ارتقای تجربه‌ی بازی در macOS تلاش می‌کند، هنوز از ماهیت بازی‌پسند ویندوز عقب‌تر است. macOS پلتفرم متمرکز بر بازی نیست و اکثر توسعه‌دهندگان بازی، ویندوز را به‌عنوان هدف خود انتخاب می‌کنند.

یکی از معایب آشکار داشتن مک‌بوک برای گیمرها، محدودبودن انتخاب بازی‌ها است. برخی از عناوین محبوب در Mac App Store ازطریق پلتفرم‌هایی مانند Steam در دسترس هستند؛ اما بسیاری از بازی‌های شدیداً محبوب و باکیفیت برای انتشار در macOS به تأخیر می‌افتند یا به‌صورت کلی به این پلتفرم نمی‌رسند.

می‌توان گفت که کاربران مک‌بوک اغلب برخی از بازی‌های بزرگ‌ و هیجان‌انگیز و بسیاری از عناوین مستقل را از دست می‌دهند. اوضاع برای بازی‌های واقعیت مجازی نیز چندان خوب نیست. اکثر تولیدکنندگان هدست‌های VR در درجه اول از ویندوز پشتیبانی می‌کنند و گزینه‌های کمی را برای کاربران macOS باقی می‌گذارند.

بازی‌های توسعه‌یافته برای ویندوز همیشه برای macOS بهینه‌نشده‌اند و کاربران ممکن است با مشکلات فنی، عملکرد ضعیف یا حتی ناسازگاری کامل مواجه شوند. گیمرها اغلب مجبورند برای اجرای بازی‌های ویندوزی به نرم‌افزارهایی مانند Wine یا Parallels متکی باشند که استفاده از آن‌ها می‌تواند پیچیده و زمان‌بر باشد.

مک‌بوک‌ها ظاهر جذاب و باریکی دارند؛ اما همین موضوع به قیمت کاهش قابلیت تعمیر تمام می‌شود. با اینکه اپل تلاش‌هایی برای بهبود این وضع انجام می‌دهد، قابلیت تعمیر هنوز یکی از مشکلات خرید مک‌بوک‌های جدید است.

فلسفه‌ی طراحی باریک و جذاب زیبایی را بر عملکرد اولویت می‌دهد. اکثر اجزای مک‌بوک اغلب چسبانده یا لحیم شده‌اند. حتی تعمیرات ساده مانند تعویض باتری یا ارتقای رم به تلاش‌های پیچیده و پرهزینه تبدیل می‌شوند.

تمایل اپل به آب‌بندی باتری‌ها در شاسی مک‌بوک نمونه‌ای بارز از تعمیرپذیری ضعیف لپ‌تاپ اپل است. ازآنجاکه سلامت باتری مک‌بوک با گذشت زمان کاهش می‌یابد، خریداران آن اغلب مجبور می‌شوند هزینه‌ی زیادی را برای تعمیر این قطعه صرف کنند.

برای باریک‌تر و سبک‌تر کردن مک‌بوک‌ها، اپل اجزای مختلفی ازجمله رم و سایر حافظه‌ها را مستقیماً روی برد لحیم کرده است. این موضوع امکان ارتقای این اجزا را برای کاربران از بین می‌برد. پس اگر فردی بخواهد مک‌بوک‌ خود را کمی بهبود ببخشد، چاره‌ای جز خرید مک‌بوک جدید با امکانات بیشتر ندارد.

مشکل دیگر مربوط به نبود گزینه‌ای برای جایگزینی پردازنده‌های اپل است. برای مثال، اگر مک‌بوکی با پردازنده‌ی M1 دارید و فکر می‌کنید که به قدرت پردازنده‌ی M2 نیاز دارید، خرید مک‌بوک جدید ضروری می‌شود.

نبود قابلیت ارتقا در مک‌بوک‌ها نگرانی زیادی برای مصرف‌کنندگان حامی حفاظت از محیط‌زیست است. لپ‌تاپ‌هایی که برای ارتقا به‌دست کاربر طراحی نشده‌اند، به‌ افزایش تولید زباله‌های الکترونیکی کمک می‌کنند.

در‌حالی‌که در برخی از مدل‌های مک‌بوک امکان ارتقای محدود فضای ذخیره‌سازی فراهم شده، این فرآیند به‌طور تعجب‌آوری پیچیده شده است. جدیدترین مک‌بوک‌های مبتنی‌بر پردازنده‌ی M1 از ماژول‌های ذخیره‌سازی سفارشی استفاده و فرایند تعویض را پیچیده‌تر از ارتقای SSDهای عادی می‌کنند.

اگر از مک‌بوک‌ خود فقط برای انجام کارهای روزمره استفاده می‌کنید، گزینه‌‌هایی با فضای ذخیره‌سازی ۲۵۶ یا ۵۱۲ گیگابایت برای شما مشکلی ایجاد نخواهد کرد؛ اما اگر کاربری حرفه‌ای‌تری دارید، اوضاع به‌سرعت وخیم می‌شود.

عکس‌های باکیفیت و محتواهای 4K به‌سرعت فضای ذخیره‌سازی را اشغال و نیاز به فضای ذخیره‌سازی خارجی یا ابری را پررنگ می‌کنند. این موضوع نه‌تنها هزینه‌بر است، احتمالاً کار روی پروژه‌های بزرگ را سخت و ناخوشایند می‌کند.

متخصصانی که با مجموعه داده‌های بزرگ و مدل‌سازی سه‌بعدی یا رندر ویدئو کار می‌کنند، با محدودیت‌هایی مواجه می‌شوند. این وظایف به ظرفیت ذخیره‌سازی بزرگی برای فایل‌های پروژه و داده‌های مرتبط با کار نیاز دارند.

ازآنجاکه گزینه‌های فضای ذخیره‌سازی مک‌بوک Air نهایتاً ۱ یا ۲ ترابایت است، کار برای متخصصان حرفه‌ای سخت‌تر خواهد شد. در مقابل، هزینه‌ی تهیه مک‌بوکی با فضای ذخیره‌سازی بیش از ۲ ترابایت، نجومی خواهد بود.

یکی از اصول اصلی فلسفه طراحی اپل، اکوسیستمی کاملاً کنترل‌شده است. در‌حالی‌که این رویکرد مزایایی از‌نظر پایداری و امنیت دارد، بدین‌معنی است که کاربران آزادی محدودی در شخصی‌سازی مک‌بوک‌های خود دارند. در دنیایی که شخصی‌سازی و انطباق نرم‌افزاری دستگاه مورد استفاده با نیازهای خاص شما ارزشمند است، این موضوع می‌تواند محدودیتی مهم باشد.

سفارشی‌سازی محدود می‌تواند حتی بر زیبایی دستگاه هم تأثیر بگذارد. در‌حالی‌که بدنه‌ی آلومینیومی یکپارچه، زیبایی خود را دارد، فضای کمی را برای شخصی‌سازی ارائه می‌دهد. بسیاری از لپ‌تاپ‌های ویندوزی گزینه‌های زیادی برای شخصی‌سازی بدنه‌ی دستگاه ارائه می‌کنند.

در مقابل، مشکلات سفارشی‌سازی در حقیقت در داخل خود macOS است. macOS تا حدی سفارشی‌سازی را برای کاربرانش در نظر گرفته است؛ اما به‌هیچ‌وجه به‌اندازه‌ی قابلیت سفارشی‌سازی ارائه‌شده در ویندوز و حتی لینوکس نیست.

خلق مک‌بوک بسیار نازک، اپل را به کاهش پورت‌های موجود سوق داده است. در‌حالی‌که مینیمالیسم در طراحی مزایای بسیاری دارد؛ اما نبود پورت‌های کافی می‌تواند برای کسانی که به لوازم جانبی و تجهیزات جانبی مختلف متکی هستند، مشکلاتی ایجاد کند.

پورت‌ها در مک‌بوک‌های جدید، تنها به پورت‌های USB-C محدود می‌شوند. پورت USB-C پورتی همه‌کاره است و می‌تواند چندین عملکرد از‌جمله انتقال داده و شارژ و خروجی ویدئو را مدیریت کند؛ اما محدود‌شدن پورت‌ها به USB-C در مک‌بوک‌ها برابر با نیاز به انواع آداپتور و دانگل‌ها است.

اگر هم‌زمان به اتصال به چند دستگاه نیاز داشته باشید، مک‌بوک می‌تواند برای شما دردسرساز باشد. اگر به اتصال USB-A، کارت‌های SD، کابل اترنت یا حتی HDMI نیاز دارید، بهتر است دانگل چندکاره بخرید تا هم‌زمان امکان استفاده از تمامی این پورت‌ها را داشته باشید.

نبود پورت‌های قدیمی مانند USB-A یا کارت‌خوان SD نیز می‌تواند برای کاربران مک‌بوک محدودیت ایجاد کند. برای عکاسان و فیلم‌برداران یا متخصصانی که به طیف گسترده‌ای از گزینه‌های اتصال نیاز دارند، این می‌تواند به معنای هزینه‌های اضافی برای آداپتورهای تخصصی و دردسر استفاده منظم از آنها باشد.

برای متخصصان و کاربرانی که برای کار به لپ‌تاپ‌های خود متکی هستند، محدودیت‌ در پورت‌ها می‌تواند بر بهره‌وری تأثیر بگذارد. جابه‌جایی مداوم بین آداپتورهای مختلف یا مدیریت کابل‌ها می‌تواند وقت‌گیر و حوصله‌ سربر باشد.

اکوسیستم اپل برای دستگاه‌های iOS بهینه شده است و تجربه‌ای یکپارچه را ارائه می‌دهد که وظایفی مانند همگام‌سازی و انتقال داده و مدیریت دستگاه را برای کاربران آیفون و آیپد ساده می‌کند. این سطح از یکپارچگی به گوشی‌های اندرویدی گسترش نمی‌یابد؛ درنتیجه، برای کسانی که از دستگاه‌های اندرویدی استفاده می‌کنند، می‌تواند مشکلی مهم باشد.

یکی از محدودیت‌های اصلی برای کاربران اندرویدی در مک‌بوک، گزینه‌های همگام‌سازی محدود است. در‌حالی‌که iCloud به‌راحتی با دستگاه‌های iOS همگام‌سازی می‌شود، کاربران اندرویدی باید برای هماهنگ نگه‌داشتن مخاطبان و یادداشت‌های خود با مک‌بوک، به اپلیکیشن‌ها و خدمات شخص ثالث متکی باشند که به تجربه‌ای کمتر یکپارچه و آزاردهنده منجر می‌شود.

حتی انتقال فایل‌ها بین گوشی اندرویدی و مک‌بوک می‌تواند فرایندی دست‌وپا گیر باشد. هیچ راه‌حلی بدون استفاده از اپلیکیشن‌های شخص ثالث برای اشتراک‌گذاری فایل‌های یکپارچه بین گوشی‌های اندرویدی و مک‌بوک وجود ندارد.

مشکل همگام‌سازی‌نشدن در هر دو جهت وجود دارد. درست همان‌طور‌که گوشی‌های اندرویدی و مک‌ها با هم کنار نمی‌آیند، آیفون‌ها و ویندوز نیز با هم کنار نمی‌آیند. در‌حالی‌که Phone Link در سال ۲۰۲۴ برای iOS منتشر شد، هنوز ارتباط بهینه بین لپ‌تاپ‌ها و گوشی‌های اپل را فراهم نمی‌کند.

ابداع پردازنده‌های انحصاری اپل جهشی در عملکرد و بهره‌وری انرژی لپ‌تاپ‌های اپل ایجاد کرد؛ اما شاید تنها مشکل این پردازنده‌ها، ناتوانی در اجرای ویندوز است. با اینکه تاکنون کاربران زیادی ویندوز ARM 10 را روی مک‌بوک M1 اجرا کرده‌اند، هنوز نمی‌توان ویندوز و macOS را در مک‌بوک‌های جدید Dual Boot کرد.

پیش‌از معرفی پردازنده‌های اختصاصی اپل، کاربران می‌توانستند با استفاده از Boot Camp، از هر دو سیستم‌عامل استفاده کنند. ویندوز همچنان محبوب‌ترین سیستم‌عامل برای رایانه‌های شخصی است که افراد و مشاغل در سراسر جهان به طور گسترده از آن استفاده می‌کنند.

برخی از کاربران برای سازگاری با نرم‌افزارهای تخصصی و برنامه‌های کاربردی مرتبط با کار یا آشنایی با پلتفرم، به ویندوز نیاز دارند. بدون پشتیبانی ویندوز در لپ‌تاپ‌های اپل، این کاربران با محدودیت‌های زیادی مواجه هستند.

برای رفع مشکل اجرانشدن ویندوز روی مک‌بوک‌های مجهز به ‌پردازنده‌های اختصاصی اپل، برخی از کاربران به نرم‌افزارهای مجازی‌سازی مانند Parallels Desktop یا VMWare Fusion روی می‌آورند. این نرم‌افزارها برای کاربران امکان اجرای ماشین مجازی ویندوز را روی مک‌بوک‌ها می‌دهد.

حتی درصورت استفاده از نرم‌افزارهای مجازی‌سازی، همه‌ی اپلیکیشن‌های ویندوز به‌صورت روان در مک‌بوک اجرا نمی‌شود؛ در نتیجه، کاربرانی که به دسترسی هم‌زمان به هر دو سیستم عامل macOS و ویندوز نیاز دارند، تجربه‌ی موفقی از استفاده از نرم‌افزارهای مجازی‌سازی در مک‌بوک‌های اپل نخواهند داشت.