اول F1 بود و بعد P1. حالا، W1 وارد میدان شده تا میراث درخشان مک‌لارن را به نقطه‌ی اوج جدیدی برساند. مک‌لارن W1 با قدرت حیرت‌انگیز ۱۲۵۷ اسب بخار، ترکیبی از آیرودینامیک پیشرفته و فناوری هیبریدی نوآورانه، آمده است تا تعریفی تازه از یک ابرخودروی مدرن ارائه کند؛ اما آیا این مدل جدید می‌تواند راه درخشانی را که F1 و P1 آغاز کردند، ادامه دهد و در دنیای رقابتی سریع و خشن امروز، جایی برای خود دست‌وپا کند؟

یازده سال پیش، P1 به‌عنوان یکی از نمادهای برتر صنعت خودرو شناخته می‌شد؛ سوپرخودرویی که زمانی لقب پادشاه نوربرگ‌رینگ (پیست مسابقه‌ای معروف در آلمان) را یدک می‌کشید، با پیشرانه‌ی هیبریدی، طراحی شگفت‌آور و قدرتی که قلب‌ها را به تپش می‌انداخت، توان مک‌لارن را در زمینه‌های دقت، سرعت و هیجان رانندگی ثابت کرد.

حال W1 به میدان وارد شده است؛ البته نه فقط برای بازنشسته کردن P1، بلکه برای تعریف دوباره‌ی معنای یک ابرخودروی امروزی. با فناوری‌هایی که از آخرین دستاوردهای مک‌لارن در فرمول یک الهام گرفته شده‌اند، W1 نوید تجربه‌ای متفاوت و بی‌نظیر را به علاقه‌مندان خودروهای فوق سریع می‌دهد.

مک‌لارن W1 نه‌تنها در نیروی پیشرانه و دقت آیرودینامیکی نقصی ندارد، بلکه طراحی آن به‌گونه‌ای است که هم در جاده و هم در پیست، می‌تواند عملکردی استثنایی از خود به نمایش بگذارد. مک‌لارن در ساخت W1، از موتور الکتریکی قدرتمندی بهره گرفته است که علاوه بر افزایش شتاب، باعث کنترل بهتر خودرو در پیچ‌های تند و مسیرهای سخت می‌شود.

شکی نیست که W1 در مقایسه با مدل‌های پیشین، در بسیاری از جنبه‌ها پیشرفته‌تر به‌حساب می‌آید؛ اما سؤال اینجا است که آیا نام این خودروی جدید می‌تواند به همان اندازه‌ی P1 و F1 جاودانه شود؟

در ادامه با ما همراه باشید تا ویژگی‌های شگفت‌انگیز مک‌لارن W1 را در برابر P1 افسانه‌ای بررسی کنیم و ببینیم که تازه‌از‌راه‌رسیده‌ی خودروساز بریتانیایی چگونه می‌خواهد در بازی تاج‌وتخت ابرخودروها پیروز شود.

وقتی بحث قدرت موتور به میان می‌آید، W1 و P1 قابل مقایسه نیستند. قدرت شگفت‌انگیز ۱۲۵۸ اسب بخاری و گشتاور ۱۳۴۰ نیوتن‌متری W1، این خودرو را به قوی‌ترین وسیله‌ی چهارچرخی تبدیل می‌کند که تاکنون از خط تولید مک‌لارن زاده شده است.

اگر با مفاهیم اسب‌بخار و گشتاور چندان آشنا نیستید، می‌توانید اسب‌بخار را به قدرت نهایی یک ورزشکار (مثلاً توانایی حفظ سرعت بالا در یک مسافت طولانی) و گشتاور را به نیروی آغازین او در شروع دویدن (شتاب اولیه) تشبیه کنید. گشتاور همان نیروی پیچشی است که در شروع حرکت و شتاب‌گیری به خودرو کمک می‌کند، در حالی که اسب‌بخار، قدرت نهایی موتور را نشان می‌دهد که بر سرعت نهایی اثر می‌گذارد.

حال اگر وزن خشک W1 (بدون مایعاتی مانند روغن و سوخت) را که ۱۳۹۹ کیلوگرم است، در نظر بگیریم، نسبت توان به وزن آن تنها ۱٫۱ کیلوگرم به ازای هر اسب‌بخار خواهد بود. چنین نسبتی، شتاب‌گیری فوق‌العاده‌ای را به ارمغان می‌آورد و همچنین یک رکورد شخصی برای مک‌لارن محسوب می‌شود.

از سوی دیگر، P1 با وزن خشک ۱۳۹۵ کیلوگرمی، کمی از W1 سبک‌تر است؛ اما در عوض توان کمتری هم دارد. این پادشاه میانسال همچنان ۹۰۳ اسب بخار و ۹۰۰ نیوتن‌متر گشتاور تولید می‌کند که از بخت بدش حتی به‌پای توان تولیدی پیشرانه‌ی هیبریدی نونوارW1 نمی‌رسد.

در بحث آمار عملکردی، W1 تنها در ۲٫۷ ثانیه از حالت سکون تا ۹۷ کیلومتر‌بر‌ساعت سرعت می‌گیرد، در ۵٫۸ ثانیه به سرعت ۲۰۰ کیلومتر‌بر‌ساعت می‌رسد و در ۱۲٫۷ ثانیه، رکورد ۳۰۰ کیلومتر‌بر‌‌ساعت را درهم می‌شکند. سرعت W1 را توسط محدود‌کننده‌ی الکترونیکی، روی ۳۵۰ کیلومتر‌بر‌ساعت محدود کرده‌اند.

P1 کندتر است؛ اما نه خیلی. این خودرو در ۲٫۸ ثانیه به سرعت ۹۷ کیلومتر‌بر‌ساعت می‌رسد که با استاندارد این روزها هم همچنان بسیار سریع به‌شمار می‌رود؛ با‌این‌همه، با افزایش سرعت، شکاف مابین P1 و W1 بیشتر می‌شود، تا جایی که P1 برای دستیابی به سرعت ۲۰۰ کیلومتر‌بر‌ساعت، به ۶٫۸ ثانیه زمان نیاز دارد. جالب اینکه حداکثر سرعت P1 هم درست مانند W1 روی ۳۵۰ کیلومتربرساعت محدود شده است.

نکته‌ی جالب دیگر اینکه رسانه‌ی MotorTrend در بررسی‌های خود، متوجه شد که شتاب صفر تا ۹۷ کیلومتر‌برساعت P1 حدود ۰٫۲ ثانیه از آمار رسمی مک‌لارن کمتر است. این یعنی فاصله‌ی P1 با W1 در این حوزه، در تنها یک‌دهم ثانیه خلاصه می‌شود.

در آخر باید توجه کرد که عوامل مختلفی مانند ارتفاع‌ از سطح دریا، تایرها، شرایط جوی و وزن راننده می‌توانند زمان صفر‌ تا ۹۷ کیلومتر‌بر‌ساعت را تحت‌تأثیر قرار دهند؛ بنابراین مقایسه‌ی مستقیم آمار دو خودروی مورد بحث دشوار است، مگر اینکه هر دو خودرو تحت شرایط تقریباً یکسان آزمایش شوند.

اگر با مک‌لارن حتی کمی آشنا باشید، احتمالاً می‌دانید که این برند علاقه‌‌ی ویژه‌ای به استفاده از پیشرانه‌های هیبریدی دارد؛ اما هیبرید یعنی چه؟ به زبان ساده، یک خودروی هیبریدی دو منبع قدرت دارد: معمولاً یک موتور احتراق داخلی (مثل موتور بنزینی) و یک موتور الکتریکی. موتور الکتریکی می‌تواند هم کارایی خودرو را افزایش دهد و هم در مواقع شتاب‌گیری یا حرکت با سرعت پایین، قدرت اضافه‌اش را به خودرو قرض و مصرف سوخت را کاهش دهد.

به خاطر داشته باشید که مک‌لارن، برخلاف برخی تولیدکنندگان مانند تویوتا، از موتورهای الکتریکی تنها برای اهداف محیط‌زیستی یا کاهش مصرف سوخت استفاده نمی‌کند. برای مک‌لارن، هدف اصلی از به‌کارگیری موتورهای الکتریکی در خودروهایش، افزایش گشتاور آنی و فراهم کردن توان اضافی است که به عملکرد خودرو و شتاب‌گیری سریع‌تر کمک می‌کند.

P1 اولین ابرخودرویی بود که مک‌لارن با سیستم هیبریدی عرضه‌ کرد و ظاهراً‌ این خودروساز همان موقع متوجه درخشان بودن ایده‌ی خود شد؛ چراکه از آن زمان تاکنون، طیف گسترده‌ای از ساخته‌های مک‌لارن، از جمله آرتورا و سنا، به جبهه‌ی هیبریدی‌ها پیوسته‌اند. البته همه‌چیز هم هیبریدی نشد؛ مثلاً در سینه‌ی مدل ۷۵۰S، هنوز هم یک موتور احتراق‌داخلیِ تک‌وتنها با افتخار می‌تپد.

W1 مهر تأیید تعهد مک‌لارن به ابرخودروهای هیبریدی با عملکرد بالا است. موتور الکتریکی این اعجاز مهندسی، ۳۴۲ اسب بخار و ۴۴۰ نیوتن‌متر گشتاور تولید می‌کند و به‌تنهایی از پس حرکت دادن یک شاسی‌بلند عظیم‌الجثه را بر‌می‌آید؛ اما انتظار برد زیادی از حالت تمام‌برقی نداشته باشید. در واقع، باتری W1 تنها می‌تواند ۲٫۴ تا ۳٫۲ کیلومتر جور خودرو را بکشد و پس از آن موتور V8 وارد عمل می‌شود.

در مقابل، P1 نیروی الکتریکی کافی برای پیمودن بیش از ۱۰ کیلومتر را تنها با تکیه بر باتری خود دارد. البته قدرت موتور الکتریکی P1 نیز به آنچه در W1 به کار رفته است، نمی‌رسد و این موتور تنها از پس تأمین ۱۷۷ اسب بخار و ۲۶۰ نیوتن‌متر گشتاور برمی‌آید.

P1 ابتدا با برچسب قیمتی ۱٫۱۵ میلیون دلار عرضه شد؛ اما برخی از نسخه‌های خاص و ویژه‌اش با طراحی‌ها و ویژگی‌های نامتعارف، قیمت بالاتری داشتند. در بازار خودروهای کارکرده، بسیاری از این مدل‌ها به قیمت اولیه‌ی خود نزدیک باقی مانده‌اند و حتی برخی نمونه‌ها به قیمت ۲٫۵ میلیون دلار هم فروخته شده‌اند. با در نظر گرفتن تورم سال‌های اخیر، این که W1 اکنون نزدیک به دو برابر قیمت مدل پیشینش قیمت‌گذاری شده است، چندان تعجب‌برانگیز نیست.

در مقابل، مک‌لارن W1 اکنون با قیمتی حدود ۲٫۱ میلیون دلار به فروش می‌رسد؛ هرچند که قیمت نهایی به میزانی که خریداران خوش‌اقبالش آن را سفارشی‌سازی می‌کنند، بستگی دارد.

هم P1 و هم W1، ابرخودروهایی با طراحی تهاجمی هستند و ظاهرشان کاملاً با قالب‌ کلی یک ابرخودرو مطابقت دارد؛ اما به قول انگلیسی‌ها، زیبایی در چشم بیننده است؛ به این معنی که افراد شاید دیدگاه‌های متفاوتی درباره‌ی جذابیت هر یک از این دو خودرو داشته باشند. نکته‌ی مهمی که نباید از خاطر برد، این است که طراحی این خودروها تنها به منظور زیبایی نیست، بلکه کاربرد عملی هم دارد.

طراحی بدنه‌ی مک‌لارن P1 دستیابی به ضریب درگ 0.34Cd را ممکن کرده است. ضریب درگ، معیاری است که میزان مقاومت یک جسم در برابر جریان هوا را نشان می‌دهد. هرچه ضریب درگ یک خودرو کمتر باشد، خودرو راحت‌تر می‌تواند هوا را بشکافد و به جلو حرکت کند؛ اما هرچه این ضریب بیشتر باشد، به نیروی بیشتری برای شتاب‌گیری نیاز خواهد داشت.

به لطف ضریب درگ فوق‌العاده‌ پایین، P1 می‌توانست در حداکثر سرعت، ۶۰۰ کیلوگرم نیروی رو به پایین (داون‌فورس) تولید کند و به جاده بچسبد. نتیجه‌ی این ویژگی، پایداری و چسبندگی عالی این ابرخودرو حتی در سرعت‌های بالا بود.

با وجود عملکرد چشمگیر P1، جدول مشخصات، برتری بی‌چون‌وچرای W1 را به ما یادآوری می‌کند.‌ جدیدترین غول مک‌لارن به لطف طراحی و اجزایی مانند باله‌ی عقب پویای خود، می‌تواند تا ۱۰۰۰ کیلوگرم دان‌فورس ایجاد کند و به‌معنای واقعی کلمه، به آسفالت چنگ بزند.

مقدار دقیق ضریب درگ W1 هنوز مشخص نیست؛ اما شایعات حاکی از آن‌اند که W1 نسبت به مک‌لارن سنا، که به‌خاطر عملکرد آیرودینامیکی‌ عالی خود شناخته می‌شود، ۲۰ درصد آیرودینامیک‌تر است.

همچنین، W1 توانسته رکورد زمانی سنا را که خودرویی مخصوص پیست است، تا سه ثانیه بهبود دهد. در یک کلام، تأثیر پیشرفت‌های آیرودینامیکی و مهندسی بر عملکرد W1، خیره‌کننده است.

فارغ از تمامی مباحث عملکردی، W1 در فرم‌دهی‌اش نیز می‌درخشد. طراحی W1، هم در پیست و هم خارج از آن، حضوری متمایز به خودرو می‌بخشد. منظور از این «حضور» تأثیر بصری خودرو است؛ W1 طراحی شده تا نگاه‌ها را به خود جلب کند و تحسین‌ها را برانگیزد؛ درست مانند یک اثر هنری خیره‌کننده که روی دیوارهای موزه آویخته شده است.

مک‌لارن از W1 به‌عنوان «ابرخورو واقعی» (Real Supercar) یاد می‌کند. تردیدی نیست که جدیدترین ابرخودروی مک‌لارن از مدلی که بیش از یک دهه پیش مرزها را شکسته بود، در بسیاری از جهات پیشی گرفته است؛ اما شاید W1 برای ایجاد همان تأثیری که برادرش در زمان خود ایجاد کرد، مسیر سختی در پیش داشته باشد.

در زمان عرضه، مک‌لارن P1 رکوردهای بی‌شماری را ثبت کرد؛ از ثبت بهترین زمان‌ها در نوربرگ‌رینگ تا درخشش در COTA (مسابقات اتومبیل‌رانی آمریکا)؛ اما در آن زمان، رقابت به این شدت تنگانگ نبود.

انقلاب ابرخودروی‌های الکتریکی با کارایی بالا که در سال‌های پس از عرضه‌ی P1 صورت گرفت، صحنه‌ را به‌شدت دگرگون کرده است. با سرمایه‌گذاری هنگفت بسیاری از خودروسازان در فناوری الکتریکی و پیشرفت‌های چشمگیر در توانایی‌های ابرخودروها، احتمالاً ثبت رکوردهای جدید برای W1 چالش بزرگ‌تری باشد.

مک‌لارن F1 را هم فراموش نکنید؛ مدلی که نمادین‌ترین ابرخودرویی که تاکنون ساخته شده و جواهری بی‌بدیل در تاریخ مک‌لارن است. این خودرو با ثبت و دفاع از جایگاه «سریع‌ترین خودروی تولیدی جهان» برای بیش از یک دهه، نامش را به‌عنوان یک افسانه در تاریخ ثبت کرد؛ رکوردی که برتری‌اش را در سرعت و مهندسی نشان می‌داد.

حتی با اینکه بیش از ۳۰ سال از تولید نخستین مدل F1 می‌گذرد، این خودرو همچنان عنوان سریع‌ترین وسیله‌ی نقلیه‌ی تولیدی با پیشرانه‌ی تنفس طبیعی (بدون استفاده از توربوشارژر یا سوپرشارژر) را یدک می‌کشد. بی‌دلیل نیست که F1 کماکان از ابرخودروی جگوار XJ220 مشهورتر است و تا همیشه برتر از P1 و W1 به شمار می‌آید. ترکیب طراحی، مهندسی و عملکرد F1 میراثی ماندگار به جا گذاشته که هنوز هم بر دنیای خودرو تأثیرگذار است.

شکی نیست که مک‌لارن W1 نماد اوج فناوری ابرخودروهای مدرن است که عملکردی شگفت‌انگیز را با تکنولوژی هیبریدی نوآورانه ترکیب می‌کند. با ادامه‌ی تحول صنعت خودرو، تماشای عملکرد W1 نه‌تنها در برابر پیشینیان خود، بلکه در برابر نسل جدیدی از رقبا که مرزهای توانایی ابرخودروها را به چالش خواهند کشید، بسیار هیجان‌انگیز خواهد بود.