دستشویی رفتن فضانوردان! ماجرایی که خیلی از ذهن های کنجکاو را به خود متوجه کره و از دید بسیاری از فضانوردان سخت ترین کار ممکن در فضا است در این مطلب با رسانه اینترنتی فانیلی همراه باشید تا در این باره اطلاعات بیشتری کسب کنید.

در سال ۱۹۶۱ ، آلن شپارد اولین آمریکایی بود که به فضا رفت. قرار بود سفر او کوتاه باشد ، بنابراین هیچ برنامه ای برای خروج پیش از پرتاب او از موشک وجود نداشت. اما پرتاب بیش از سه ساعت پس از وارد شدن شپرد به سفینه موجود در نوک موشک به تعویق افتاد. سرانجام ، او پرسید که آیا می تواند از موشک خارج شود تا دستشویی کند. به جای اتلاف وقت بیشتر ، تیم کنترل ماموریت به این نتیجه رسید که شپارد می تواند با خیال راحت داخل لباس فضانوردی کار خودش را بکند و به این ترتیب اولین آمریکایی با لباس زیر کثیف به فضا رفت.

استفاده از پوشک اولین راه حل دستشویی رفتن فضانوردان

جالب است بدانید که در اولین سفرهایی که به فضا انجام می‌شده به علت اینکه سفرها کوتاه بوده از نوعی پوشک پنبه ای استفاده می‌کردند که قدرت جذب بسیار بالایی داشته و هم چنین ساده عوض می‌شده، ولی استفاده از این نوع پوشک ها برای فضانوردان به حدی سخت بوده که آنها مجبور بودند این پوشک را در پلاستیک های مخصوصی بسته بندی کنند و در فضا رها کنند.

استفاده و رها کردن این پوشک ها برای فضانوردان زیاد خوشایند نبوده، چرا که گاها پیش می آمده که از آن پوشک ها و پلاستیک ها فضولات و ادرار بیرون می‌زده، و این در حالی بود که فرد متوجه آن نمی‌شد.

بعد از مدتی ناسا برای دستشویی رفتن فضانوردان پوشک هایی تولید کرد که از یک جفت شرت با لایه های ضخیم و بسیار جاذب تشکیل شده بود. این نوع پوشک ها برای دستشویی رفتن فضانوردان بهتر بود چرا که دیگر خیلی کم پیش می آمد که چیزی از آن بیرون بزند، ولی کماکان جمع کردن و بسته بندی این شورت ها خیلی سخت بود و برای بیرون نزدن مدفوع هنوز با مشکل روبه رو بودند که چگونه این مواد از این شرت ها هنگام بسته بندی بیرون نزد.

دستشویی رفتن فضانوردان بعد از نصب اولین توالت در فضا

بعد از گذشت چند دهه و عبور از دهه 1960 شاتل فضایی به دستشویی 50 هزار دلاری مجهز شد که به آن سیستم جمع آوری زباله هم گفته می‌شد. البته دستشویی رفتن فضانوردان و استفاده از این توالت ها کار چندان ساده ای هم نبوده است به طوری که این دستشویی ها برای ادرار شلنگ مخصوص به خود را دارد که با مکش این ادرار را جمع می کند.

اما برای مدفوع، فضانوردان باید روی صندلی که یک چهارم توالت های زمینی است بنشینند که سوراخ آن قطر کمی دارد، در حدی که باید برای انجام دادن اجابت مزاج و استفاده از دستشویی در این توالت ها روی زمین آموزش ببینند. یکی از فضانوردان به اسم توماس می‌گوید که بعضا در تمرینات دستشویی رفتن فضانوردان در روی زمین، برای نشانه گیری دقیق از دوربین در زیر این دستشویی ها استفاده می‌شود..

خوشبختانه این روزها تو ایستگاه فضایی توالت هست. توالت فرنگی اصلی در سال ۲۰۰۰ برای آقایان طراحی شده و استفاده از آن برای خانم ها دشوار بود و باید هنگام ایستادن دستشویی  انجام می‌شد. برای مدفوع ، فضانوردان از بندهای ران برای نشستن روی توالت کوچک و نگه داشتن مهر و موم محکم بین باسن و صندلی توالت استفاده می کردند. این خیلی خوب کار نمی کرد و تمیز کردن آن سخت بود.

بنابراین در سال ۲۰۱۸ ، ناسا ۲۳ میلیون دلار آمریکا برای توالت جدید و بهسازی شده فضانوردان در ایستگاه فضایی بین المللی هزینه کرد. برای برطرف کردن مشکلات شکستن  دستشویی با جاذبه صفر ، توالت جدید به خصوص توالت فرنگی مخصوص طراحی شده است. که در ادامه با آن بیشتر آشنا می‌‌شویم.

دستشویی رفتن در ایستگاه فضایی چگونه است؟

برخلاف روی زمین، جایی که گرانش به پایین کشیدن فضولات به داخل کاسه توالت کمک می کند، در فضا هیچ جاذبه ای برای کمک به این فرآیند وجود ندارد. درعوض، فضانوردان باید از توالت‌هایی با طراحی ویژه استفاده کنند که از جریان هوا برای مکیدن زباله‌ها از بدن استفاده می‌کنند. سپس فضولات در ظروف دربسته ای ذخیره می شوند که به صورت دوره ای دور ریخته می شوند یا برای تجزیه و تحلیل به زمین بازگردانده می شوند. توالت‌ها همچنین دارای شیلنگ‌ها و قیف‌هایی هستند که به بدن فضانوردان متصل می‌شوند تا ادرار را جمع‌آوری کنند که به آب آشامیدنی بازیافت می‌شود. برای استفاده از توالت، فضانوردان باید به دقت خود را با صندلی هماهنگ کنند و خود را با تسمه یا تکیه گاه پا محکم کنند. آنها همچنین باید مراقب باشند که سیستم را به هم نریزند یا مسدود نکنند که می تواند باعث ایجاد بوی نامطبوع و اختلال در عملکرد شود. رفتن به توالت در فضا آسان نیست، اما برای سلامتی و راحتی فضانوردان ضروری است.

پگی ویتسون رئیس سابق ایستگاه فضانوردی ISS کسی است که ۶۶۵ روز از عمر خود را در فضا زندگی کرده است. او وقتی از لحظاتی که در فضا بوده حرف میزند، خیلی خرسند می‌شود و می‌گوید که خیلی شگفت انگیز است که بخشی از تیم تحقیقاتی باشی و در فضا کاوش کنی اما بخاطر اینکه دستشویی رفتن فضانوردان در فضا واقعا کار ساده‌ای نیست، حاضر نیست که به فضا بر گردد.

او در پاسخ به این سوال که فضانوردان چگونه دستشویی می کنند؟ می‌گوید ساکنین ایستگاه فضایی هنگام دستشویی رفتن مجبور هستند که با دستگاه مکنده مدفوع خود را در پلاستیک جمع کنند. ولی سخت‌ترین مرحله دستشویی رفتن فضانوردان برای زمانی است که فن مکنده به خوبی کار نمی‌کند و مواد تهوع آور در فضا شناور می‌شوند و فرد باید دستکش پوشیده و خود آنها را در پلاستیک جمع کند.

فضولات انسانی به کجا می‌رود؟

زباله‌های جامد و همچنین فضولات انسانی سرویس‌های بهداشتی فضاپیماها در یک قوطی جمع‌آوری می‌شوند و بعد هنگانم بازگشت مجدد فضاپیما به زمین این قوطی‌ها دفع‌ می‌شوند. ادرار به شکل دیگری جمع‌آوری شده و به سیستم بازیاف آب فضاپیما فرستاده می‌شود تا دوباره به آب قابل مصرف تبدیل بشود.